Galya, onze verpleegster in Transnistrië, schreef ons een brief over haar werk voor onze stichting. Hieronder volgt de vertaling uit het Russisch.

Ik heb een medisch beroep en mijn roeping is zieke mensen te helpen. Dankzij jullie voedselpakketten kunnen onze dorpsgenoten overleven en met mijn bescheiden werk, dankzij jullie, kunnen onze zieken langer en betekenisvoller leven.
Zo zorg ik voor Maria ( 68 jaar ) moeder van 2 zonen. Haar man is overleden, haar zonen wonen in Rusland. Ze verdienen niet genoeg om haar te helpen. Ze woont alleen, is gehandicapt, zit in een rolstoel, want ze kan helemaal niet lopen. Wel woont ze op de 2de  verdieping, zonder invaliden-trap. Ze kan dus nooit naar buiten. Ik geef haar injecties en massages en doe allerlei huishoudelijke hulp voor haar.
Ik zorg ook voor Anna ( 79 jaar ) moeder van 4 kinderen. Haar man en al haar kinderen zijn overleden. Kleinkinderen heeft ze niet. Haar huis is een ruïne zonder verwarming of gas. Dankzij de stichting is een elektrische kachel gekocht. De elektriciteit voor 3 hartstikke koude maanden hebben jullie ook bekostigd, want haar pensioen is te klein. Ze kan bijna niet lopen, moet eigenlijk een medische behandeling krijgen, maar die is erg duur. Ik kom er iedere dag, help haar gewoon met alles. Boodschappen doen, alles opruimen, ook ontlasting, haren wassen, zorgen voor het eten, sneeuwruimen in de winter en natuurlijk haar medisch verzorgen.
Victor is 64 jaar en heeft Parkinson en Ankylosing Spondylitis ( verwant aan Bechterew ). Hij kan bijna niet meer bewegen. Ik geef hem medische hulp en doe alles voor hem zoals scheren, wassen, aankleden en eten koken.
Jullie stichting zorgt ook voor brandhout voor Galina ( 87 jaar ) Haar 2 kinderen zijn ver weg om elders werk te vinden. Ze hebben hun eigen familie en kinderen. Hun salaris is zo klein, dat ze zelf nauwelijks kunnen overleven, laat staan hun ouders helpen. We leven in een land waar de ouders met hun kleine pensioen nog proberen hun kinderen te helpen. Ik help haar met medische zorg en huishoudelijk werk. Ze kan alleen binnen een beetje lopen.
Tot slot bedankt Galya in haar brief hartelijk alle vrijwilligers en donateurs van de stichting en is heel gelukkig, dat zij niet onverschillig staan voor de noden van voor hen vreemden.